یک زن تنها و دلیل بودنش

گاهی که دلم از زمین و زمان میگیره میگم کاش یه همصحبت و همدل داشتم که میشد ساعتها باهاش حرف زد و پشیمون نشد . که از دردها و غصه ها و دل نگرانی های زندگیم بگم و منو مقصر ندونه و در موردم فکر بد نکنه، که بگم چقدر شبها بی تابی میکنم از فکر و خیال، از تشویش آینده مبهم، از درد تنهایی و بی کسی... چقدر بغض دارم چقدر دنیای من تاریکه بدون هیچ کورسوی امیدی... واقعا چرا هیچکسی شبیه من نیست که سازش کنیم !